NZ part 2
13 Februari 2014 | Australië, Wolli Creek
Lieve allemaal,
Mijn laatste verslag eindigde in Nelson, het noorden van het zuider eiland. Inmiddels zit ik alweer op het vliegveld in Sydney dus ik heb wat in te halen.
Vanaf Nelson heb ik met drie anderen de watertaxi naar Marahau genomen, om daar twee dagen de Abel Tasman (Groninger inderdaad) costal track te lopen. Op dag één gigantische regen, wat ervoor zorgde dat het weer op dag twee nóg beter leek dan dat het al was. Ondertussen slaap je in een hut waar matras, wc en water aanwezig is, maar waar je de rest zelf moet meebrengen (slaapzak, eten, je eigen afval mee terugnemen...)
Voor de duidelijkheid: mensen waarmee ik deze track heb gedaan zijn de mensen waarmee ik het hele zuider eiland heb rondgereisd.
Met Christina ben ik van Nelson naar Punakaiki (Pancake rocks) gelift. De eerst lift was van een man die zei dat we niet moesten schrikken van het jachtgeweer in zijn auto... Wij waren ook bewapend (zakmes, pepperspray) en hij had onlangs zijn voet gebroken dus was langzaam. De volgende ochtend verder gelift naar Franz Josef. Opgepikt door een Chinese familie die geen woord Engels sprak, maar ons wel all the way bracht. De glacier bezocht en de bus genomen naar Fox glacier, waarwe een full day hike hadden geboekt. Hele dag met crampons (van die ijzeren onderbind schoentjes) over een glacier gebanjerd. Dit moet met een gids omdat een leek niet kan inschattenw aar de gevaren xitten. In de jaren '30 is er een man in de glacier gevallen en volgens de berekeningen zou hij er 'binnenkort' aan de onderkant uit moeten komen (één van de dingen die eem glacier een glacier maakt is dat hij beweegt, dwz; van bovenaf ijs naar beneden perst).
De bus naar Queenstown genomen, wat zeker mijn favoriete NZ stad is. Zon, midden in de bergen aan een meer... Auto gehuurd om de 'scenic highway' naar Te Anau te rijden en Milford Sound te bezoeken, waar we een cruise gedaan hebben (ja, inmiddels ben ik eraan gewend dat het zuurverdiende geld er lekker doorheen gejaagd wordt). De volgende ochtend snel terug omdat we met een Amerikaan in ons midden de Superbowl natuurlijk niet konden missen.
Terwijl iedereen de volgende dag zijn kater uitsliep heb ik de eerste gondel naar boven genomen en de Ben Lomond track gelopen. Bloedheet en steil, maar stunning views dus het was het waard.
Als afsluiter van het zuider eiland wederom een auto gehuurd om naar het beginpunt van de Routeburn track te rijden. Officieel een drie daagse track van A naar B, maar wij zijn tot de Harris Summit en terug gelopen, wat goed was voor 27,5 km. Normaal is wandelen niet mijn nr 1 to do in het buitenland, maar in NZ heb je, wil je wat zien, geen enkele keus.
De volgende dag had ik een vlucht van Queenstown maar Auckland waar ik opgepikt werd door een Nissan Sunny met daarin 4 jongens en heel veel rotzooi, en bovenop 3 boards en 2 backpacks. Met Job, Jop, Gijs en Wouter (bijna allemaal ex-praedinianen) heb ik nog het noorden van NZ gedaan. Elke dag wildkamperen en ehm, niet... douchen. Geen haar wassen staat gelijk aan mijn paspoort verliezen in mijn geval, dus ga maar na. Overigens, in een Nissan kun je prima een nacht slapen. En ook 5...
Met de jongens naar het teleurstellende Cape Reinga gereden, om later de dagtour op een paard te doen (hun idee!). Boer Grant nam ons mee door regenwoud, strand, bos, etc. Vis vangen en bij de plaatselijke bar fish & chips van laten maken (nouja, de fish dan) en sla uit de moestuin meegekregen van zijn vrouw.
In Paihiae een dag een zeilboot gehuurd en door de Bay of Islands gevaren, om de rest van de dagen wat aan te pannekoeken. En nu zit ik hier, in Sydney, en is het eerst deel van mijn reis alweer voorbij. Hier komen was trouwens nog ingewikkeld: ik moest op papier bewijs hebben dat ik Singapore verlaat, dus had mijn ticket uit laten printen, maar ik moest ook bewijzen dat ik Thailand weer verlaat, en heb dus 50 minuten voor departure noge en ticket Bangkok - Singapore aan moeten schaffen. Ik ben wel eens relaxter geweest op een vliegveld...
Ik heb nog wel twee leuke feitjes: ik heb al meer auto gereden in NZ dan in Nederland, en als een goede ingeburgerde kiwi heb ik bijna overal op blote voeten gelopen. Ja ook supermarkten en dergelijke, nee geen toiletten want ook ik heb grenzen.
Dames en heren, het volgende verslag kunnen jullie vanuit Thailand verwachten. Geniet van de Neerlandsche winter en tot later! X
Mijn laatste verslag eindigde in Nelson, het noorden van het zuider eiland. Inmiddels zit ik alweer op het vliegveld in Sydney dus ik heb wat in te halen.
Vanaf Nelson heb ik met drie anderen de watertaxi naar Marahau genomen, om daar twee dagen de Abel Tasman (Groninger inderdaad) costal track te lopen. Op dag één gigantische regen, wat ervoor zorgde dat het weer op dag twee nóg beter leek dan dat het al was. Ondertussen slaap je in een hut waar matras, wc en water aanwezig is, maar waar je de rest zelf moet meebrengen (slaapzak, eten, je eigen afval mee terugnemen...)
Voor de duidelijkheid: mensen waarmee ik deze track heb gedaan zijn de mensen waarmee ik het hele zuider eiland heb rondgereisd.
Met Christina ben ik van Nelson naar Punakaiki (Pancake rocks) gelift. De eerst lift was van een man die zei dat we niet moesten schrikken van het jachtgeweer in zijn auto... Wij waren ook bewapend (zakmes, pepperspray) en hij had onlangs zijn voet gebroken dus was langzaam. De volgende ochtend verder gelift naar Franz Josef. Opgepikt door een Chinese familie die geen woord Engels sprak, maar ons wel all the way bracht. De glacier bezocht en de bus genomen naar Fox glacier, waarwe een full day hike hadden geboekt. Hele dag met crampons (van die ijzeren onderbind schoentjes) over een glacier gebanjerd. Dit moet met een gids omdat een leek niet kan inschattenw aar de gevaren xitten. In de jaren '30 is er een man in de glacier gevallen en volgens de berekeningen zou hij er 'binnenkort' aan de onderkant uit moeten komen (één van de dingen die eem glacier een glacier maakt is dat hij beweegt, dwz; van bovenaf ijs naar beneden perst).
De bus naar Queenstown genomen, wat zeker mijn favoriete NZ stad is. Zon, midden in de bergen aan een meer... Auto gehuurd om de 'scenic highway' naar Te Anau te rijden en Milford Sound te bezoeken, waar we een cruise gedaan hebben (ja, inmiddels ben ik eraan gewend dat het zuurverdiende geld er lekker doorheen gejaagd wordt). De volgende ochtend snel terug omdat we met een Amerikaan in ons midden de Superbowl natuurlijk niet konden missen.
Terwijl iedereen de volgende dag zijn kater uitsliep heb ik de eerste gondel naar boven genomen en de Ben Lomond track gelopen. Bloedheet en steil, maar stunning views dus het was het waard.
Als afsluiter van het zuider eiland wederom een auto gehuurd om naar het beginpunt van de Routeburn track te rijden. Officieel een drie daagse track van A naar B, maar wij zijn tot de Harris Summit en terug gelopen, wat goed was voor 27,5 km. Normaal is wandelen niet mijn nr 1 to do in het buitenland, maar in NZ heb je, wil je wat zien, geen enkele keus.
De volgende dag had ik een vlucht van Queenstown maar Auckland waar ik opgepikt werd door een Nissan Sunny met daarin 4 jongens en heel veel rotzooi, en bovenop 3 boards en 2 backpacks. Met Job, Jop, Gijs en Wouter (bijna allemaal ex-praedinianen) heb ik nog het noorden van NZ gedaan. Elke dag wildkamperen en ehm, niet... douchen. Geen haar wassen staat gelijk aan mijn paspoort verliezen in mijn geval, dus ga maar na. Overigens, in een Nissan kun je prima een nacht slapen. En ook 5...
Met de jongens naar het teleurstellende Cape Reinga gereden, om later de dagtour op een paard te doen (hun idee!). Boer Grant nam ons mee door regenwoud, strand, bos, etc. Vis vangen en bij de plaatselijke bar fish & chips van laten maken (nouja, de fish dan) en sla uit de moestuin meegekregen van zijn vrouw.
In Paihiae een dag een zeilboot gehuurd en door de Bay of Islands gevaren, om de rest van de dagen wat aan te pannekoeken. En nu zit ik hier, in Sydney, en is het eerst deel van mijn reis alweer voorbij. Hier komen was trouwens nog ingewikkeld: ik moest op papier bewijs hebben dat ik Singapore verlaat, dus had mijn ticket uit laten printen, maar ik moest ook bewijzen dat ik Thailand weer verlaat, en heb dus 50 minuten voor departure noge en ticket Bangkok - Singapore aan moeten schaffen. Ik ben wel eens relaxter geweest op een vliegveld...
Ik heb nog wel twee leuke feitjes: ik heb al meer auto gereden in NZ dan in Nederland, en als een goede ingeburgerde kiwi heb ik bijna overal op blote voeten gelopen. Ja ook supermarkten en dergelijke, nee geen toiletten want ook ik heb grenzen.
Dames en heren, het volgende verslag kunnen jullie vanuit Thailand verwachten. Geniet van de Neerlandsche winter en tot later! X
-
13 Februari 2014 - 08:11
Marion :
Ha Anne, mooi reisverslag van je! Geschreven op een vliegveld waar je lang moest wachten neem ik aan? Gave dingen gedaan & gezien zeg enne... Je rijbewijs ligt thuis (hm)! -
13 Februari 2014 - 08:59
Mieke:
Anne, heb genoten van je reisverslag! Jij gaat de geschiedenisboeken in als mijn stoere kleindochter.
Kijk nu al uit naar je volgende verslag.
Liefs, oma -
13 Februari 2014 - 19:56
Thea:
Lieve Anne,genoten van je mooie en leuk geschreven verhaal.j e doet verrassende dingen waardoor ik je weer van een andere kant leer kennen. Benieuwd naar de volgende aflevering. Liefs
oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
